Lembranzas da cozinha (I)

 

Estou na fase mais “cocinillas” da minha vida, e nesta fase lembro-me muito das minhas queridas amigas Eva e Julia, con as que comparto muitas cousas e muitos momentos mágicos. E cocinhando lembro-me delas e de um momento mágico compartido, o descubrimiento de un dos paraísos das nossas queridas terras galegas. Foi fazendo unha ruta, mal senhalizada na que por um lado, nosoutras nos empenhávamos en preguntar as persoas da zona por donde era a ruta e por outro lado, nos empenhávamos con mais forza en fazer o que nos daba a gana. E con esa brincadeira de preguntar para acabar fazendo o que nos desse a gana, encontramos um paraíso de playas IMPRESIONANTE. Com a sorte de que os astros estaban alineados pa poder baixar como cabras por um acantilado de pedra, e despós ir de playa em playa por as rocas, aproveitando a marea baixa, hasta subir por un carreirin de um acantilado verde a tempo pa pillar o FEVE de volta a vila. Un paraíso precioso no que encontramos un parexa de paseantes, un paisano e unha mulher que entraba no mar pa pillar algas que vendia pa facer cosméticos, e que eran subidas “a cargas”en un burro.

Unhas fotos pa mostrar minimamente a beleza do lugar. Quen queira descobrir, me fale, que dou as indicaciois,…

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERA

E que ten que ver esto com a cozinha? Pos que cozinhando sinto eso, que ainda que busque e lea recetas, acabo fazendo o que me da a gana. Fazendo algo que nunca pensei que faria na minha vida: improvisar na cozinha, creatividade gastronómica.

E para dar um exemplo, a minha cena de viernes, totalmente improvisada mentras cozinhava algun dos ingredientes por separado, acabou sendo un revuelto de espinaca, brocoli, con cebola, alho, almendras en láminas, ovo e um pouco de curry. Delicioso!

20150626_215339

 

Esta entrada ha sido publicada en Sin categoría y etiquetada como , . Guarda el enlace permanente.

4 respuestas a Lembranzas da cozinha (I)

  1. Eva dijo:

    Carmela!!! Que bueno.
    Aparte da belleza de esas playas, alguha fuerza non palpable estaba alí observándonos e encargándose de que nunca olvidasemos a magia que nos envolvía, nos unía, e nos unirá para sempre.
    Un abrazo.

    • carmolqui dijo:

      Eva!!! Siii, foi un dia mágico que nos envolveu e que sempre lembraremos con muito carinho! E que tesoro esa magia que nos une de forma incondicional e atemporal 🙂 Chuchinhos!!

  2. Julia dijo:

    Carmen, Eva!:
    Fantásticos días pola costa…lugares máxicos, cargados de enerxía…Bares, Estaca de Bares, Ortigueira….e este roteiro inesquezible…cinco horas camiñando e o mar zoando a esquerda, a dereita acantilados imposibles, e nós adiante embelesadas por tanta beleza….
    …un día repetiremos a azaña, desta vez tendo en conta as mareas sin abandonarnos a boa sorte das desprevenidas…recárgame as pilas a simple lembraza do lugar, das magníficas casualidades, ainda oio ó mar…

    Lémbrome desta fermosa canción (Vexo – Acadacanto) interpretadas por fermosas voces ó utilizar o vocablo «zoar»…

    ….https://www.youtube.com/watch?v=8zn1KLy9Kfw

    …ule a vos…chuchiños!!!

    • carmolqui dijo:

      Querida Juli!!!
      Siii, foi unha escapada genial, na que sin duda, esas horas abrazadas por a belheza do mar e dos acantilados foi o momento estrella da saída! ainda podo sentir o nosso sentimento de que beleza, que tesoro, que afortunadas!… E concordo, temos que voltar!!
      Gracias por a canción!!!
      Chuchinhos!!
      Saudades de voces!

Responder a carmolqui Cancelar la respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *