Esticando/Aumentando minha zona de confort (2017-2019)

A vida é unha continua mudanza e danza, tendo momentos de estar na nosa zona de confort e outros de ampliar os límites desa zona, explorando novos horizontes. Desde 2017 sinto que tou en un proceso de aumentar a minha zona de confort. Muito aprendizado desde entonces! Neste post, vou intentar compartir un pouco ese proceso ao largo deste tempo, o qual se resume nos seguintes dous gráficos!

En 2017 o meu corazón pulsaba movimiento e o Universo me foi axudando.

En Septiembre de 2017 iniciaba un proceso guiado de tres meses – o Programa Travessia – para mergulhar e reflexionar muitas cousas, tales como: donde taba, cales eran os meus valores, talentos e pasiois, ou o que queria na Vida. Ese proceso me trouxo muitas cousas boas, pero ahora quero destacar duas. A primeira, a reconexión con un don da minha alma que é o de aplicar masajes. Esto foi a través do curso de Lomi Lomi Nui que fixen en noviembre e início de diciembre de 2017 e que me trouxe muito aprendizado (comparto un pouco do que aprendín no primeiro ano de Lomi aqui). A segunda, a decisión de cambiar de rumbo, deixar o meu trabalho no sector de agua e me abrir para experimentar outras cousas diferentes antes de voltar para as minhas raízes para me reinventar na minha origen rural no medio plazo.

Asique iniciei o ano 2018 con o mantra de conexión, confianza e coragem e com a perspectiva de deixar o trabalho no final de agosto depois de seis intensos anos de trabalho e de encerrar o meu ciclo no Brasil, no fin de 2018. Eses foran os principales marcos ou formas de mudar, avanzar na minha transición e salir un pouco mais da minha zona de confort.

O mes de agosto foi pautado por muitas emociois e reflexiois en relación a todo o vivido no trabalho durante seis anos, y en septiembre comencei outra etapa como consultora,…outro ritmo totalmente diferente que me permitiu prepararme para o siguiente paso, deixar o Brasil en diciembre, no 12/12. Eso sí que foi salir da minha zona de conforto. Cando comencei a fazer a minha mudanza e desmontar o Apartamento no fin de novembro, o meu mundo e vida hasta aquel momento empezou a desmonorarse e empecei a sentir na piel que realmente taba mudando e salindo da minha zona de confort de verdad…

2019 iniciou con muitas emociois e con dous grandes procesos: “deixar ir” a minha etapa no Brasil e vivir o luto dese cerre de etapa; e reconectarme con as minhas raízes e minha xente despós destes anos fora. Foron meses intensos emocionalmente, pero me permitindo vivir eso un ritmo desacelerado e pausado. Nestes posts comparto un pouco as primeiras sensaciois (despós de un mes en Espanha) e do meu proceso personal de novembro 2018 a abril 2019, pasando de ser un Oso a unha Serpiente :-). A visita de trabalho a Brasil en febreiro-marzo foi fundamental para eu conseguir virar a chave e realmente sentir que a etapa Brasil tinha concluido, sólo tendo millois de razois para agradecer e unha sensación de que unha parte do meu corazón sempre será brasileiro!

O tempo en Espanha foi norteado por un ritmo desacelerado e de presencia no aqui e agora. Todo un privilegio!

Foi un tempo de reconexión con as minhas raízes e sua xente (sentíndome integrada e reconectada en muitos aspectos, pero tambén fora de lugar en outros muitos); un tempo de muito autoconhecimento solitario (sin o instrumental que a maravilhosa Brasília ofrece); un tempo de fazer novas conexiois con personas que me inspiraron e nutriron; un tempo para empezar a abrir espacio para o seguinte paso; un tempo para trabalhar como consultora a outro ritmo e con outra calidad; e sobre todo un tempo de disfrutar das pequenas grandes cousas.

Sin duda, nesta sección de pequenas grandes cousas, quero aproveitar para destacar: a convivencia con a minha madre (aprendendo muito con ela, como sempre); todo o tempo compartido con as minhas queridas e maravilhosas sobrinhas – Iria e Berta – que fixeron aflorar a nena Carmen para xogar, sonhar e executar ideas creativas; e todo o tempo compartido con a minha querida abuela Carmen – que entre outros momentos compartidos, incluia unha cita semanal sagrada para xogar a baraxa, encontros cheos de risadas/gargalhadas. O tempo compartido con as minhas sobrinhas e abuela daria (e talvez dé) para un post específico. Nutrición pura, un bálsamo increible despós de tanto tempo fora. Que suerte a minha poder disfrutar de esas pequenas cousas!

Nesta sección de pequenas grandes cousas, houvo tamén tempo para algunhas escapadas (Madrid en enero, Valencia no fin de marzo e Corme e Coruña (Coruña con visita exprés) no fin de abril) e para recibir algunhas visitas en Lourido. Ambas, escapadas e visitas louridanas con objetivos claros de reconexión con personas queridas. Faltou tempo para fazer o tour galego Coruña-Santiago-Ourense como me houvera gustado, pero eso queda para a volta, sin falta! Tambén houvo tempo para disfrutar das amigas/os raiesas/es!

Y a partir de abril, xá con o corazón lixeiro por ter encerrado o ciclo Brasil e aberta para o novo, empecei a sentirme con energia para vibrar no novo, en paralelo a seguir reconectándome con as minhas raízes. Abrir espacio para unhos meses de experimentación, de conocer outras xentes, outras experiencias, outros olhares,… para ampliar o meu campo de visión e inspirarme para volver e establecerme no rural astur-galaico!

E para iniciar esa aventura, o primer destino: Hawaii. Por que Hawaii? Por a minha forte conexión con a Lomi Lomi Nui, porque quero profundizar mais e conocer as orígenes de esta práctica ancestral, e porque sinto que é algo que vai tar sempre presente na minha vida de algunha forma. E despós de Hawaii? Xá se verá, pero sin duda, con dos ejes: o autoconocimento e desarrollo espiritual, e por outro lado, conocer experiencias innovadoras de trabalho comunitario (precisamos aprender a trabalhar en grupo sin proyectar nosas sombras, sen desgastarnos por a causa e creando mecanismos de construcción conjunta de proyectos de forma sostenible!)

E así foi, como no 25 de julio – o dia de Santiago e também o dia fora do tempo no calendario maya – viaxei para Hawaii. Outro paso mais de salir da minha zona de confort. No próximo post contarei con mais detalle como foi o pre viaxe e o início desta etapa.

E encerro este post con o poema de Antonio Machado e a transformación musical feita por Joan Manuel Serrat:

Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace el camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante no hay camino
sino estelas en la mar.

Antonio Machado

Post escrito en galego raies – brasileiro! ;-P

Esta entrada ha sido publicada en Sin categoría y etiquetada como , , . Guarda el enlace permanente.

6 respuestas a Esticando/Aumentando minha zona de confort (2017-2019)

  1. Ines Persechini dijo:

    Lindo Blog. Siga em frente. Beijos

  2. Patrícia dijo:

    Muito bom ter notícias suas, Carmen. Adorei ler! Gratidão pela vida por ter conhecido uma pessoa tão especial como você. Siga em frente. Seja feliz. Um beijão .

    • carmolqui dijo:

      Querida amiga Patrícia!
      Fico muito feliz de que adorou ler e ter notícias minhas!
      Também sou muito grata por ter você na minha vida!
      Gratidão pela sua torcida e suporte!
      Grande e carinhoso beijo!

  3. Mel dijo:

    Carmem! Que delícia notícias suas, ainda mais desde esse ponto de força tão poderoso no mundo: Hawaii, uau!
    Amei. Sinto muitos chamados por essa terra tbm.
    Que seja lindo, leve e enriquecedora sua passagem pelas ilhas vulcânicas… E tbm toda sua jornada!

    Abraço em conexão Espanha-Hawaii-PlanetaTerra

    Mel

    • carmolqui dijo:

      Oi Mel!! Gratidão pela sua mensagem!!
      Pois eh, o Havaí tem uma força muito especial, a natureza é poderosa e a cultura tradicional muito forte!!
      A jornada no Havaí foi maravilhosa!! esta semana viajei para Bali,… também muito especial!!
      Um abraço em conexão Espanha-Bali!!
      Carmen
      PS: Quando voltar para Espanha quero te receber em Asturias!

Responder a carmolqui Cancelar la respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *