Casi 100 anos despós que a minha bisabuela Ramona eu fun tamén a trabalho a Buenos Aires
Pensei muito en ela antes, durante e despós.
Casi un siglo despós, pero con importantes diferencias:
Ela foi de barco;
Ela deixou as 2 filhas de 3 e 4 anos en Lourido;
Ela foi para poder comprar a casa e as fincas da minha familia, garantizando un hogar e unhas terras que permitiron melhorar as condiciois de vida da familia generación a generación;
Os medios de comunicación e as condiciois de trabalho e de integración social de tantos inmigrantes como ela naquela época, nada tein que ver con as de ahora.
Unha inmensa gratitud ao esfuerzo e sacrificio de unha mulher que sin duda marcou o rumbo das generaciois que vinheron despós, e que permitiron que casi 100 anos despós unha bisneta dela poda ir a trabalho a Buenos Aires en unhas condiciois de trabalho e de valorización personal e profisional completamente diferentes.
Muitos pensamentos e emociois nesa viaxe curta a Buenos Aires.
Foron poucos dias e o trabalho foi intenso, por o que nun deu para pasear e conocer muito, pero quedeime con ganas de volver, de intentar indagar nesa parte histórica/inmigrante da ciudad e do país, e de conocer o ritmo e a esencia de Buenos Aires.
A ciudad me recordou un pouco a Madrid e encantóume poder andar nas calles, ver xente nas calles e ver música na calle (para turistas e moradores). O de andar e ver xente na calle é algo que en general, emociona aos que vivimos en Brasília…
Deixo algunhas fotos da visita como rexistro!
Tango na calle, para turistas e locales!
A foto nun é buena, peero é unha cola para o cine!! un cine de ciudad!!! en peligro de extinción…
Libreria Ateneo, que bonita!!
As vistas da oficina!!