Fai mais de 10 anos que “empecei” este jardín do Blog Carmediando polo Mundo.
Un jardín que naceu con a Carmen de 2012,…en un ano relevante na miña historia, por ter o privilegio de vivir a primeira pausa da miña Vida, pasando varios meses na casa en Lourido (sentindo fortemente o chamado de volver as miñas raíces,…) antes de iniciar o meu período no Brasil, período extremamente marcante para mín.
Ao largo dos anos este jardín foi evolucionando,…sendo un lugar fértil para compartir un pouco da miña xornada,… as veces de unha forma mais genérica e outras de unha forma mais profunda, en función do que nacía de mín en cada momento…
Ao largo dos anos tamén a miña energia para cuidar e nutrir este jardín foi variando, indo de mais a menos,… e sendo por momentos, objeto de auto-exigencias.
Este ano 2022 foi de unha profunda limpeza e de practicar o desapego en muitos niveles,…soltando grupos e cousas nas que estaba sin estar, priorizando o que é esencial para min hoy,…buscando ser mais coherente con a Carmen de 2022!
Y este é un jardín más a soltar, a entregar porque xá nun me identifica integramente,… porque é preciso abrir espacio para que as novas formas e jardines de expresión emerjan,… porque todo ten un inicio e un final…
«Há um tempo em que é preciso abandonar as roupas usadas, que já tem a forma do nosso corpo, e esquecer os nossos caminhos, que nos levam sempre aos mesmos lugares. É o tempo da travessia: e, se não ousarmos fazê-la, teremos ficado, para sempre, à margem de nós mesmos.» — Fernando Pessoa
E rego por última vez este jardín:
…AGRADECENDO:
- ao equipo de Odiseus por hospedar este blog,
- a quenes dedicaron tempo a leer algún dos meus textos,
- a min misma, por o tempo de escrita,…unha escrita que sempre me nutriu e enriqueceu,
- ao próprio “Carmediando polo Mundo” que é un pedazo da bitácora da miña Vida entre 2012 e 2022.
…DESEANDO muito Amor e Alegría na camiñada da Vida para quenes cheguen a leer estas letras!