Empezando a saga “mudando a planta de maceta”

Ahora si que parece que vou mudar a planta de maceta (non sin falta) [1]. A maceta é o lugar donde se centra e base da miña vida e a planta e todo o seu ecosistema sería toda a miña “vida”, sería eu misma.

O largo da miña vida podría decir que tuven duas macetas: unha en Lourido e outra en Coruña. Ambos lugares marcaron a miña vida e a miña planta ten folhas, terra, abono e flores de ambos sitios.

Liverpool e o Salvador (e en certa medida Honduras) foron sitios que tamén deixaron unha huella (muy grande) na miña planta pero que por a sua temporalidad nun fixo falta que transplantase a planta de maceta. A miña vida seguía na maceta coruñesa e en paralelo un esqueje da planta vivía intensamente esos ecosistemas e momentos. A volta ese esqueje integrábase inxertándose na miña planta que seguía o seu ritmo con máis forza e/ou de forma diferente.

Sempre a miña planta tuvo aportes e nutrientes directos [2] (e muy fortes) do entorno directo da maceta a par que nutrientes indirectos (muy importantes) compostos por a combinación de manter o contacto desde a distancia con o resto de ecosistemas e pequenas escapadas/reencuentros cos mismos (con máis ou menos frecuencia).

Esos nutrientes representan todas esas personas individuales ou en colectivos con as que tuven a suerte de compartir momentos (buenos e malos) e con as que aprendín e medrei como persona. Personas que fain parte de mín de algunha forma que dan sentido a miña vida e que me regalan de múltiples formas momentos de auténtico Carpe Diem.

Ahora con un horizonte de 1 ou 2 anos, un país novo para mín e un océano por medio, teño que levar a planta e transplantala en unha nova maceta. Como a planta é grande en edad e tá moi mal acostumbrada a nutrientes directos e indirectos muy potentes, vai sufrir no cambio. Esto é debido a que por un lado durante un tempo a planta terá que buscar o equilibrio no novo hábitat e buscar nutrientes que la revilitalicen (que nun dudo que acabará encontrando) e por outro lado porque aunque o tele-contacto con o resto de ecosistemas seguirá existindo as escapadas/reencontros serán muito máis escasos.

En esta saga irei contando cousas relacionadas con “a mudanza da planta de maceta”, desde cousas logísticas: casa, transporte urbano, teléfono, visado, cuenta bancaria,… hasta cousas vitales: cultura, integración, portugués,…

[1] En agosto volto a España e en Septiembre parece que me veño de forma definitiva.

[2] Os nutrientes orgánicos, 100% naturales! ;-P

Esta entrada ha sido publicada en Sin categoría y etiquetada como . Guarda el enlace permanente.

10 respuestas a Empezando a saga “mudando a planta de maceta”

  1. Andrés dijo:

    Carmolki, mais non te olvides de rega-la planta!! 🙂

  2. nachouve dijo:

    E facer a fotosíntese!

  3. Alberto Uve dijo:

    O importante é a planta e non a maceta. Nesta caso sabemos que se trata de unha especie moi singular e con raíces moi ben asentadas en principios robustos e solidarios. Por iso é capaz de adaptarse a calquera circunstancia e lugar, e teña a maceta que teña, sempre contará con nutrientes para o seu ecosistema Carpe Diem, que tantos aliados conseguiu.

  4. sergio dijo:

    Hai xente, coma tí, que transforma no seu fogar (ou ecosistema) todo lugar por onde pasa. Encantoume todo o símil, sobre todo que veña dalguén de Camiños, jijiji, e lembreime de que o outro día leín nun libro, que Andrés e Fran me recomendaron, algo dunha xente de formación supertécnica que «non recoñecería un ecosistema aínda que vivira nun», jajaja. Afortunadamente coñezo a moita xente que demostra que ambas cousas non están reñidas (nin tampouco coa sensibilidade social e a solidariedade). Non dubido que levarás o «Carmen» Diem alí onde vaias! Bicasos

  5. carmolqui dijo:

    Andrés e Nacho, siiii, o da auga e a fotosíntesis é moi importante! ;-P
    Alberto e Sergio, gracias por as vosas sinceras palabras!
    A planta é producto da maceta e do ecosistema que la rodea, sendo un producto de toda a sua experiencia vital. A planta sobrevivirá – sin duda – e intentará seguir contagiando/transformados aliados en forma de «Carme» Diem, pero en todo ese proceso votará de menos os nutrientes directos das suas macetas e ecosistemas anteriores acostumbrándose pouco a pouco a conversión de esos nutrientes directos en nutrientes indirectos.
    PD: Sergio, eu son unha caminera moi atípica! ;-P

  6. Marta Sara dijo:

    Qué riquiña, Carmela!

  7. Isa dijo:

    Encántanme les berzes de fondo…. pero más las tus palabres!

  8. Pingback: Maceta com raízes brasileiras | Carme Diamdo polo mundo

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *