Pensando en ti, papá!

Molejón, hoy fai 5 anos que empezache a irte do Chantadoiro, volverías casi 3 meses despós pa que nos despedísemos de tí, volverías con unha cara de paz inmensa, cara que também nos enchia de paz e tranquilidad a aqueles que te acompanhamos neses meses e vimos como te ibas apagando de unha forma tan cruel. Al fin tabas descansando.

Nestes 5 anos, xa sabes que pasaron cousas maravillosas, nas que te facemos partícipes con as nosas lembranzas. Iria e Berta, as tuas netas, chegaron pa traer muita felicidad nas nosas vidas. Elas disfrutarán desas naranxeiras que tú plantache e cuidache para elas (casi perdendo as esperanzas de que um dia houvera netas!). Iria veo no mismo ano que te fuche. E pa que seguirás mais presente nas nosas vidas, ela chegou con a tua cara, os teus olhos, as tuas pestanhas, o teu cenho, a tua sonrisa, con a tua parsimonia pa comer,…. Podes tar traquilo, que eu xá me encargo/encargarei de que as duas sepan quen era o abuelo Eloy. Jose, mamá e Pily também lo fain! E a reforma da casa, um suenho cumplido, un homenaxe pa ti, pa mainha, pa Francisco, pa Ramona, e pa nosoutros. Quedou preciosa e encantariache (aunque eu creo que mandache os saltamontes pa dar unha olhada na casa! Eu trátolos con carinho pensando en ti!). Ou que levo um cachín por Brasil, quen te veria todo orgulloso da tua cabritinha, tú serías o único que me farias ver um partido no campo (contigo claro!), acordeime muito de ti durante a Copa.

Díxome un paxarín que tabas facendo muito ben donde queira que tenhas. Eso faime inmensamente feliz, orgullosa de que o teu paso por a esta terra che servise para aprender e evolucionar!

Quérote muito e votote muito de menos! A tua cabrita, Carmen

Esta entrada ha sido publicada en Sin categoría y etiquetada como , , . Guarda el enlace permanente.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *