Saudade é unha palabra que me gusta muito como sona. Ten unha componente triste e melancólica pero tamén ten unha componente bonita porque sempre é síntoma de buenos momentos pasados. Como sempre depende de como queiramos ver as cousas.
Eu onte tuven un día de muita saudade. Gustaríame que a historia fose outra e que cando cheguase a casa tuvese no seu sitio sentando esperando a que lle contara contos de estos lares e lle fixese de rabiar, mentras él me contaba as anécdotas da súa neta.
É unha saudade imposible, pero o mismo tempo é unha saudade bonita, por mantelo vivo co recuerdo e o cariño.
Carmen, nos alegra leerte. Cuéntanos cosas de la «aventura» brasileña 😉
Ayyyy, Puga!! que manera de cortar el rollo y de ponerme las pilas!!