(Entrada medio escrita en Junio de 2012)
Emocionante recibir na casa o libro – disco homenaxe a “Nela de Bres”
Personalmente, todo un descubrimento, porque aunque tiña oído falar de Nela, nin lhe poñía cara, nin era consciente do que representaba como gaiteiro e persona.
Agradecida de ter nas miñas maus e nos meus oídos este cuidado homenaxe, esta magnífica posta en valor da música tradicional da zona da “raia” asturgalaica.
Podes ler mais ou facerte con este tesoro aquí.
E aquí parte da letra da primeira canción do disco
Música de pobres chamáronlhe a gaita,
algunhos senhores ca barriga farta.
E a xente de os pueblos,
pra facer as festas,
en vez de gaiteiros buscaron orquestas.
E a gaita olvidada,
acabou a pobre de un calvo colgada sin que naide a toque,
en un recanto oscuro,
olvidada da xente a gaita estuvo,
como a arpa de Becquer.
E alí unha rata,
alí no seu fole,
criou unha niada de ratinhos, nove.
E choraba a gaita,
e choraba a pobre,
como aquel que a alma lhe roe.
Nun chores gaitiña,
por favor, nun chores,
xa traerá a vida outros tempos melhores,
tú serás a alegría, de ricos e pobres.
Nun chores gaitiña,
por favor, nun chores.