Pensando en ti, papá!

Molejón, hoy fai 5 anos que empezache a irte do Chantadoiro, volverías casi 3 meses despós pa que nos despedísemos de tí, volverías con unha cara de paz inmensa, cara que também nos enchia de paz e tranquilidad a aqueles que te acompanhamos neses meses e vimos como te ibas apagando de unha forma tan cruel. Al fin tabas descansando.

Nestes 5 anos, xa sabes que pasaron cousas maravillosas, nas que te facemos partícipes con as nosas lembranzas. Iria e Berta, as tuas netas, chegaron pa traer muita felicidad nas nosas vidas. Elas disfrutarán desas naranxeiras que tú plantache e cuidache para elas (casi perdendo as esperanzas de que um dia houvera netas!). Iria veo no mismo ano que te fuche. E pa que seguirás mais presente nas nosas vidas, ela chegou con a tua cara, os teus olhos, as tuas pestanhas, o teu cenho, a tua sonrisa, con a tua parsimonia pa comer,…. Podes tar traquilo, que eu xá me encargo/encargarei de que as duas sepan quen era o abuelo Eloy. Jose, mamá e Pily também lo fain! E a reforma da casa, um suenho cumplido, un homenaxe pa ti, pa mainha, pa Francisco, pa Ramona, e pa nosoutros. Quedou preciosa e encantariache (aunque eu creo que mandache os saltamontes pa dar unha olhada na casa! Eu trátolos con carinho pensando en ti!). Ou que levo um cachín por Brasil, quen te veria todo orgulloso da tua cabritinha, tú serías o único que me farias ver um partido no campo (contigo claro!), acordeime muito de ti durante a Copa.

Díxome un paxarín que tabas facendo muito ben donde queira que tenhas. Eso faime inmensamente feliz, orgullosa de que o teu paso por a esta terra che servise para aprender e evolucionar!

Quérote muito e votote muito de menos! A tua cabrita, Carmen

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , , | Deja un comentario

Dia de difuntos, dos finados, dos ancestrais – entre o cielo e a terra

A semana pasada recebin este vídeo tan bonito que conta a historia de como unha vila guatemalteca celebra o dia de defuntos. Preciosa forma de xuntar de unha forma tan alegre e colorida os vivos com os nossos mortos queridos. Védelo son sólo 4 minutos!

Esta semana via que no templo budista Shin de Brasília haberia unha ceremonia budista do dia dos ancestrais, com o objetivo de agradecer a presencia dos ancestrais nas nosas vidas, em nosoutros.

Por outro lado o Samhain, fin do ano Celta, tamén tá associado a festa dos ancestrais, onde as almas dos mortos retornaban as nossas casas para visitar as famílias e se xuntar. Esta festa é celebrada em Brasil e está sendo recuperada em Galicia e no Norte de Portugal (formando parte do Patrimonio Inmaterial Galego Portugués). E indagando descubro que: o magosto forma parte desta festa tributo aos nossos mortos e que nos pueblos se deixaban nos caminhos calabazas com velas para iluminar o camin dos mortos hacia as casas dos familiares.

No catolicismo que me criei, o dia de defuntos fai que muita xente volte as raíces, entre na iglesia e encha de flores os cementerios a modo de homenaxe/recuerdo dos seus mortos queridos.

A morte forma parte da vida. E senha com flores, com castanhas, com calabazas, com cometas,…sempre é bom ter um dia nos que os nossos mortos tenhan mais presentes nas nossas vidas.

A min particularmente a morte me ensenhou muito. Principalmente, que nun debemosvivir pensando que vamos vivir 100 anos e que debemos disfrutar o hoy porque o manhá tal vez nun exista para nosoutros ou para personas muy importantes para nosoutros, em definitiva, Carpe Diem. Cada vez que a morte me toca de cerca, esa lección sale mais reforzada, se reaviva, de forma que intente vivir de unha forma mais plena e consciente (todo o bueno que tenho ao meu alrededor).

Nun sei o que hai despos da morte, pero senha o que for, para min eles, de algunha forma siguen conmigo, na minha vida: recordando momentos vividos e todo o que esa persona aportuou na minha vida, cuando falo deles a personas que nun los conoceron, cuando certas cousas/momentos/circunstancias me lembran a eles, cuando me rio ou choro pensando neles,…

Letras dedicadas aos meus ancestrais que nun conocín e a aquelas personas queridas que si que conocín, pero que xa se foran (ainda que sigan de algunha forma conmigo)… E especialmente dedicado a meu pai e a Mimmo.

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , | Deja un comentario

Reactivando (un pouco) esta ventá!!

(Inspirada e redactada en 25/10/2014)

Nos últimos tempos tDSC01828enho un pouco abandonada esta ventá,…espero poder ir reactivándola pouco a pouco, disfrutando de cada letra e comentário!

Esta entrada iba ser outra: unha entrada corta, dedicada sólo o árbol flamboyat(Delonix regia). Ese árbol que alegra a paisaje de Brasília con o inicio da época chuvosa!

DSC01830

Hoy o flamboyat fíxome salir de casa pa poder inmortalizar algun dos que están no meu barrio.

O seu origen é de Madagascar e o seu nombre tem origen francês, flamante colorido! Chegou a Brasil no início do siglo XIX e adaptou-se sin problemas ao clima. E como relíquia cultural, unha canción sertaneja dedicada a Flor do Flamboyat do duo Zezé di Camargo & Luciano. Enxebre 100%

DSC01832 Pero xa que tou, também brevemente quero registrar este sábado de Carpe Diem, que:

Comenzou con a clásica compra orgânica a domicilia e cuidando da logística casera;

… seguiu con unha preciosa e especial presentación do Batalá no Jardin Botánico para un grupo que trabalhaba con personas con algún tipo de deficiencia visual muy animado (que ainda nun tinha estado e a donde, sin duda voltarei!);

… tendo unha comida e sobremesa genial cos meus queridos amigos Fábio, Lucho e Gus nun restaurante griego (que me lembrou a Liverpool)

… e seguindo con un fin de tarde solitária pero chea de actividad: paseo e lectura con os flamboyats, selección de fotos de este ano (cantos momentos bons!), rumiando palabras e cerrando con unha cena creativa (berenjena, cebola, tomate, plátano alinhado com aceite, manjericão e pimienta negra) e estas breves letras. Todo eso, escuitando temazos da minha querida Marta Sara e meu querido Roi…

Em definitiva, um dia 100% Carpe Diem 🙂

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , , , | Deja un comentario

Rio de Janeiro (Janeiro 2013)

Con un poco de atraso, aqui va un pequenho resumen de la visita expres a Rio. 3 días completos, con:

00_musica1 01_musica2MÚSICA:

Empezando en Studio RJ, para ver un show de la banda «Sururu na Roda», foi ótimo!

El Studio RJ es un punto de encuentro carioca con un programa de música tanto brasileira como internacional.

También hubo una visita a una casa de Samba, Trapiche da Gamboa.

Y como no, a Rio Scenarium, anticuario restaurado para ser un «pavilhao de cultura» con samba, MPB, choro, o forró.

 

 

 

y mucho TURISTEO:

Con visita al pequenho Cristo Redentor (38 metros de altura), no Morro do Corcovado (a una altura de 710 metros). No me llevé al gran jefe (como diría Miriam) en la maleta para regalárselo a mi querido Pedro, porque tuve miedo a que pitase en el control de seguridad del aeropuerto. 🙂

Queríamos subir en tren para disfrutar el paso por el Parque Nacional de Tijuca, pero ya no había plazas, asique pillamos un taxi en la calle (no al lado de la taquilla, que son más caros). El tren fue inaugurado en 1884 por Pedro II y sirvió en la construcción del Monumento del Cristo que fue inaugurado en 1931. Informaciones de reservas, precios y horarios, aqui.

03_cristo1 03_cristo2 03_cristo3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

03_cristo4

 

Y para aprovechar el «taxi», después fuimos al mirador de la Vista China, en medio de la Mata Atlántica del  Parque Nacional da Tijuca. Este parque es uno de los Parques urbanos replantados más grandes del mundo (3200 hectáreas). Eso fue hecho en el siglo XIX después de la deforestación por el cultivo de café.

Y de ahí nos fuimos al barrio de la Urca a comer, na Garota da Urca, antes de ir para el otro atractivo turístico típico, Pao de Açucar. Tanto para el Pao de Açucar, como para el Corcovado, la niebla es el principal riesgo. De hecho, en la subida al Pao de Açucar se tapó de niebla :-(.  Informaciones de reservas, precios y horarios, aqui.

03_pao_azucar1 03_pao_azucar2

Otro paseo recomendable es:

04_jardinbotanico1 04_jardinbotanico2 04_jardinbotanico3

 

 

 

 

 

 

 

El Jardín Botánico. Muy, muy bonito.

Su origen está en la llegada de la realeza portuguesa a Brasil, escapando con ayuda británica de la invasión de Portugal por Napoleón. En 1808 se establece como «Real Horto» y en 1811 es trasnformado en «Real Jardín Botánico». Fue creado inicialmente como «jardin de aclimatación» de plantas que pudiesen ser útiles para el desarrollo agrícola e industrial.

El jardín tiene más de 8000 especies de todo el mundo, y una extensión de 137 hectáreas, de las cuales 54 son «Jardin» y el resto masa forestal.

Mas información de la historia y del jardín  aqui.

04_parquelague2

De ahí nos fuimos a la cafetería de la Escuela de Artes Visuales del Parque Lague. La Escuela suele tener programación cultural (exposiciones y actuaciones). El Parque fue evolucionando a lo largo de su historia y los caprichos de la época de los sucesivos duenhos que tuvo (que si un jardín romántico estilo europeo, que si una réplica de un palacio romano).

 

Y ahora un remix:

02_praia_ipanema

 

 

En la playa de Ipanema

05_callejeando2

 

 

 

La Confiteria Colombo, patrimonio cultural y artístico de la ciudad. Fue fundada en 1894 pordos portugueses y fue punto de encuentro de clientes «célebres» de la sociedad brasilenha.

 

 

05_callejeando8

 

 

A igreja de Nossa Senhora da Candelária (estilo barroco y renacentista).

 

 

05_callejeando3

 

Desde la Praça Floriano en el centro moderno de Rio, Teatro Municipal.

 

 

 

Curiosidades y callejeando

05_callejeando6 05_callejeando5

05_callejeando9  05_callejeando7    05_callejeando1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

04_parquelague_1

 

 

 

 

 

 

 

Faltan fotos de la aduana y del Centro Cultural del Banco de Brasil de RJ . Muy recomendable verificar la programación y visitar el edificio.

Quedaron muchos paseos, sitios y zonas por visitar y descubrir (Santa Teresa, Lapa,…).

Y para terminar, agradecer a mi amiga Juliana por ser una anfitriona genial! ensenhándonos llena de orgullo carioca su linda y viva ciudad. Y también a mis companheros de viaje y amigos, Marina y Fábio.

DSC09275

 

 

Publicado en Sin categoría | Etiquetado | 1 comentario

Tardes de fútbol,…tardes de escape…tardes de Carpe Diem

…Camín de Lourido,… vai nun sobre un pouco de tempo dedicado a minha querida Iria,…un tributo a imaxinación,… a despertar para reencontrar un folio e unhos colores e reaprender,…

Comparto nesta ventá – que tenho un pouco abandonada últimamente – o resultado.

DSC01565 DSC01575 DSC01577

 

 

 

 

 

 

 

Con muito carinho para minha querida Iria que cada vez que me ve no skype me saluda cantándome: «Carmiña, Carmela, con o zapato blanco e a media de seda» (a versión de minha seria: «Carmiña, Carmela, con o zapato baixo e a media marela»)

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , | Deja un comentario

Desafiándome – percusionando en Brasília…

OLYMPUS DIGITAL CAMERAComo xa escribía fai mais de un ano nesta entrada, para mim a percusión ten o nombre de Xavi e Juan, Juan e Xavi. Da sua pasión, alegria e felicidade que transmitían o tocar esa música máxica, magnética e enerxética. Dous amigos do erasmus, apasionados por a percusión que nun desaproveitaban ocasión pa tocar – tambor ou tixela en mano – e que tinhan tanta morrinha (saudade) de tocar en Liverpool que buscaron unha banda: Batala Liverpool. Qué recuerdos! Eso foi en 2005-2006.

Quen me iba decir que anos mais tarde, despós de un show de percusión INOLVIDABLE de Pau e Lata no máxico Sao Jorge (agosto 2013), me iba animar a entrar en unha banda de percusión: Batala Brasília.

E ahí, eu, sin ritmo, sin oído, sin armonía no movimento entro na banda en setiembre colocando sólo ilusión e ganas de enfrentarme os meus medos e desafíos personales. A minha aspiración: ser un bon PIN (zurdo).

A experiencia está sendo INCREÍBLE, a interación de ti misma con o tambor, con a música, con a danza, con a banda é genial. Un mundo novo para mín (que nunca había tocado ningún instrumento).

Batalá Brasília [1] é unha banda de mulheres voluntarias que las une o amor por a percusión afro-brasileira. Mulheres de todas as edades, con pouco e con muito tempo na banda (en 2013 cumpliu 10 anos). A acolhida delas está sendo superboa, cuidando da integración das que entramos na banda, explicándonos e acompanhando o nosso processo de aprendizaje, de descubrimiento.

Despós de meses de ensaio, hoy foi a minha primeira presentación. Qué nervios, madre! o meu inicio foi regulero, pero despos xa todo fluiu e foi moi especial! Enchendo as pilas para seguir ensaiando, aprendendo e disfrutando desta linda experiencia de querer ser un bon PIN.

Nun tenho audio, nin vídeo, nin unha foto de grupo boa,…

Sólo algunha foto do durante, e do despois:minha e con unha espectadora de lujo, a minha querida madre.

DSC01243foto1

DSC01247

Dedicado a Xavi, Juan e a todas as personas que forman parte de Batalá Brasília e que fixeron que este día fose posible.

[1] En outra entrada espero falar da banda e delas, porque se merece/n unha entrada específica!!

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , | 2 comentarios

Consumo ético – ropa, electrónica y operadoras telefónicas

La esclavitud de un sistema capitalista nos hace tener y mantener necesidades que son reales y que nos generan ataduras que nos impiden más allá.

Disminuir nuestro consumo e intentar consumir de forma justa y ética son formas de ser más libres.

No siempre es fácil. Yo hay dos áreas en la que soy una incoherente. A la hora de comprar ropa y dispotivos electrónicos. Son tareas pendientes.

A continuación alguna iniciativa interesantes en ambas áreas:

ROPA: (4 minutos de vídeo de Greenpeace)

https://www.youtube.com/watch?v=uZucclsuKaU

ELECTRÓNICOS:

Un resumen muy bueno contra la campaña agresiva de Vodafone de «¿a qué huele lo nuevo?. Recomendable su lectura aquí.

Y la campaña de ISF de «NO más artículos defectuosos» con iniciativas de incidencia y divulgando alternativas.

TELEFONÍA:

Y un ejemplo muy bueno de que otra forma de hacer las cosas ES POSIBLE. En Abril diré adiós a Movistar y me iré a Pepe Phone. No conocía la historia que había detrás y ME HA ENCANTADO! Muy recomendable la charla.

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , , , | Deja un comentario

Chuva e música…

Do calor da manhá a chuva fresca da tarde, pizpinhando, garoando!

Descubrimento da tarde:

http://www.youtube.com/watch?v=Dd6oOZeFwj8

Chovendo na roseira

Olha, está chovendo na roseira
Que só dá rosa mas não cheira
A frescura das gotas úmidas
Que é de Luísa, que é de Paulinho,
Que é de João – que é de ninguém
Pétalas de rosa carregadas pelo vento
Um amor tão puro carregou meu pensamento
Olha, um tico-tico mora ao lado
E passeando no molhado
Adivinhou a primavera
Olha, que chuva boa, prazenteira
Que vem molhar minha roseira
Chuva boa, criadeira
Que molha a terra, que enche o rio
Que limpa o céu – que traz o azul
Pétalas de rosa carregadas pelo vento
Um amor tão puro carregou meu pensamento
Olha, um tico-tico mora ao lado
E passeando no molhado
Adivinhou a primavera
Olha, o jasmineiro está florido
E o riachinho de água esperta
Se lança embaixo do rio de águas calmas

Ah, você é de ninguém…

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , | Deja un comentario

Serra Pelada

serra_peladaFai unhas semanas que vin un filme brasileiro – Serra Pelada – que conta a historia da fiebre do oro no inicio da década dos 80 en Brasil.

Serra Pelada (no estado de Pará) foi o maior «garimpo» (mina de ouro) de América Latina, con 30-40 toneladas extraídas oficialmente na década dos 80. A dictadura, e a crísis económica provocou a fiebre do oro que fixo que houvese unha oleada de migración para o garimpo en busca de un sonho, de unha oportunidada: encontrar oro e fazerse rico. Falan de 80mil garimpeiros nessa época.

A película a través da historia de dous amigos que deixan Sao Paulo conta a vida no garimpo.

Conta a vida das clases sociales: a explotación dos garimpeiros -as formigas – que cavaron a Serra (transformando a Serra en un furado) manualmente para os donos do garimpo por un mísero porcentaje do valor do ouro encontrado, os donos e traficantes de ouro e sonhos (e outras sustancias).

Conta a relación a convivencia entre o ouro oficial (intervenido por a Uniao) e o ouro de contrabando.

Mostra a vida no garimpo, a sua dureza, a ambición que apodera aos garimpeiros (que muitas veces perdian todo o que ganaban en alcohol e prostitutas – volvendo a empezar), a violencia, a morte, a prostitución, a soledad…

Xa tinha un artículo interesante do mundo dos garimpeiros. Aqui podedes leer parte do artículo (nun lo encontrei de forma íntegra sin asociarse a revista).

E leendo cousas para a entrada,  me entrou mais curiosidad de conhecer mais detalhes desta historia: do tema medioambiental, do tema da propiedade da terra e dereitos de explotación de minerales, e do tema político e social (nos 80 o esquema de carimbeiros vs empresa que explotase a mina foi mantido para obter apoio político das 80mil personas que trabalhaban alí con a esperanza de unha vida melhor).

DSC00863Qué retorcido é o género humano e que cruel é o sistema que nos vende os cartos como a ponte para a felicidad. Cándo nos libertaremos?

Foto: Lotería con o nome de Serra Pelada na estación de autobuses de Brasília.

——–

Nota: Também me entraron muitas ganas de leer mais da triste «fiebre do oro» de Galicia e Asturias. Quero tempo!!

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , | Deja un comentario

Planta com raízes brasileiras

Já faz um pouco mais de um ano que comecei a mudar a minha planta de “maceta” e já queda menos de um ano para a seguinte mudança. O tempo passa muito rápido!

Ainda que esteja longe de muitas pessoas importantes que são chaves para o desenvolvimento da minha planta, a planta está desfrutando e medrando no ecossistema Brasileiro.

Estou muito feliz de estar tendo esta experiência, de mudar a minha planta de maceta, saindo do meu espaço de comodidade para conhecer pessoas, lugares, costumes, historias, culturas, formas de olhar a vida,…e medrando com tudo isso.

Está sendo uma experiência muito positiva e enriquecedora em muitos sentidos. Brasil é um País muito diverso em muitos planos: social, cultural, político, religioso, ambiental, histórico,…. A minha planta é incapaz de absorver tudo e de aprofundar em tanta diversidade, mas se está enriquecendo muito. Diria que sou como uma criança que está descobrindo o mundo. Para mim é como um jogo tentar aprofundar nessa diversidade e entender um pouco melhor diferentes elementos das diferentes realidades do Brasil (porque há muitos Brasiles no interior deste continente): a complexidade político-institucional, as relações históricas (dos diferentes tipos de colonialismos) e as suas conseqüências na sociedade atual, importantes temas como a saúde, a educação ou a gestão dos recursos naturais (sendo a água no que mais me estou focando), a diversidade religiosa ou a diversidade artística (música, dança, teatro,…).

Estou desfrutando muito deste processo de aprendizagem dos diferentes olhares das diferentes realidades brasileiras. E como na minha etapa em Liverpool, estou curtindo muito das novas primeiras experiências que estou vivendo, mas estas experiências valem um post independente.

Mas que o motivo pelo que a minha planta já tenha raízes brasileiras e esteja medrando nestes ecossistemas é por todas essas pessoas que tive a sorte de conhecer, com as que tenho a sorte do compartir momentos (muitos deles de Carpe Diem) e experiências, e sobre tudo com as que estou aprendendo muito de todo o mencionado acima. Para mim é um grande privilégio morar no Brasil e que o meu entorno seja brasileiro (e não um gueto espanhol ou estrangeiro como muitas vezes acontece ao migrar). Somente posso dizer: muito obrigada!! E muitos momentos de Carpe Diem juntos e aprendizagens neste segundo ano!

(Obs 1: desculpas pelo ¿portu-galego? da minha escrita.

Obs 2: estas palavras já tem vários meses na minha cabeza,…mas até setembro não foram escritas, e até novembro não foram publicadas).

Publicado en Sin categoría | Etiquetado , , | 6 comentarios